FAKT I
Energia jest jedna – „czarna”. Jedynym ogólnie uznawanym potwierdzeniem, które wskazuje, że energia, z której korzystamy, pochodzi z Odnawialnych Źródeł Energii (OZE) jest gwarancja pochodzenia (GoO). GoO wystawiane są przez Urząd Regulacji Energetyki (URE) i dotyczą energii z OZE wpuszczonej do sieci Operatora Systemu Dystrybucyjnego (OSD). Szczegóły reguluje m.in. art. 120 ust. 5 ustawy o odnawialnych źródłach energii. Inne niż GoO „certyfikaty”/potwierdzenia, że energia pochodzi z OZE, są jedynie dokumentami, które na potrzeby PR-owe firm potwierdzają, że zużyta energia wspiera zieloną transformację. Coraz bardziej popularne, bezpośrednie rozwiązania pomiędzy Wytwórcą, a Odbiorcą końcowym typu PPA/cPPA są relacją regulującą aspekty finansowe i ilościowe, np. stawka za MWh. Obecnie ich główny plus to fakt, że dają możliwość zabezpieczenia ceny energii z OZE na klika lat. Takie kontrakty, mimo że dają pewne gwarancje na dostawę energii od sprzedawcy, nie zapewniają, że energia finalnie zużywana przez firmę pochodzi stricte z tego źródła.
FAKT II
Mając własne źródło wytwórcze, Odbiorca końcowy redukuje ślad węglowy poprzez zmniejszenie energii pobieranej z sieci.
Własne źródło wytwórcze z autokonsumpcją, w świetle obowiązujących regulacji, zapewnia Odbiorcy dostawę energii niezależną od dystrybutora, a co za tym idzie, nie generuje dla niego kosztów dystrybucji oraz zmniejsza ilość pobranej energii z sieci. W tym przypadku GoO potrzebne są tylko dla energii pobranej z sieci OSD.
FAKT III
Spółka obrotu energią musi zawsze uczestniczyć w procesie wytwarzania i konsumpcji energii elektrycznej.
Podczas licznych dyskusji na temat rozwiązań opartych o współpracę Wytwórca-Odbiorca bardzo rzadko poruszana jest kwestia szeroko rozumianego bilansowania energii, którym zajmują się spółki obrotu energią, będące Podmiotem Odpowiedzialnym za Bilansowanie Handlowe (POB). Proces bilansowania, czyli obsługi energii wytworzonej i energii zużytej ma kluczowe znaczenie dla pozytywnej realizacji czy to umowy cPPA/PPA lub też własnego źródła wraz z autokonsumpcją.
Przykład:
Odbiorca końcowy – galeria handlowa, zużywająca ok. 4000 MWh rocznie. Ilość najemców - ok. 150. Standardowy profil działalności, czyli pon–sb, 10 – 22, nd. - gastronomia i usługi.
Wytwórca – farma PV o mocy 4 MW, generująca ok. 4200 MWh rocznie.
Scenariusz – Odbiorca końcowy ma ustalony roczny profil zużycia, który w niewielkim stopniu może odbiegać od deklaracji. Roczny profil produkcji energii przez Wytwórcę to 1Q – 10%, 2Q – 40%, 3Q – 40%, 4Q – 10% mocy produkcyjnej. Bardzo upraszczając model, czyli odrzucając po stronie Odbiorcy gorące lato, mroźną zimę oraz po stronie Wytwórcy ograniczenia odbioru energii przez Dystrybutora (OSD) lub Polskie Sieci Elektroenergetyczne (PSE) już widać dużą nadprodukcję w stosunku do zużycia w 2Q i 3Q oraz potrzebę zakupów energii z sieci w 1Q i 4Q. To jak spółka obrotu rozliczy powstałe niedobory i nadwyżki, może się okazać kluczowe dla całego modelu biznesowego.
FAKT IV
Bilansowanie kosztuje. Im więcej ryzyk chcą odsunąć od siebie Wytwórca i/lub Odbiorca tym muszą liczyć się z większymi kosztami ze strony Spółki obrotu (POB).
Powyższe stwierdzenia nie negują funkcjonujących rozwiązań pomiędzy Wytwórcą, a Odbiorcą takich jak cPAA/PPA, jedynie mają ukazać złożoność procesu i podkreślić kluczową rolę spółki obrotu na drodze do osiągnięcia sukcesu.
