Pani przygoda z jubilerstwem rozpoczęła się w 2000 roku.
Tak. Na początku pracowałam jako designer, osoba odpowiedzialna za wystawiennictwo, ekspozycję, projektowałam displeje do zegarków, opakowania. Po kilku latach stworzyłam studio przynależące do marki W.Kruk, dla której wykonywałam wszystkie zadania około marketingowe, a obecnie jestem jej głównym projektantem.
Pomimo wieloletniej i rozwijającej się współpracy z W.Krukiem, Deni Cler, Swarovski Elements, 4 lata temu postanowiła Pani założyć własną markę - Orska. Jak zrodził się pomysł pracy pod własnym nazwiskiem?
Nie ukrywam, że w momencie, w którym po raz pierwszy pojawiłam się w fabryce, wszelkie moje dotychczasowe założenia zawodowe legły w gruzach. Praca w warsztacie i projektowanie tam biżuterii stało się moim największym pragnieniem.
W 2010 roku otwarty został pierwszy butik w Starym Browarze. Obecnie istnieją już 3 salony w Poznaniu i Warszawie oraz butik online. Istnieje możliwość, że Orska na stałe zagości w centrach handlowych?
Tempo rozwoju marki związane z kolejnymi otwarciami było dla mnie zaskakujące. Bazuję jednak na unikatowości, dlatego Orska nie może być sieciówką. Produkt, który tworzę jest sam w sobie dedykowany konkretnym osobom i nie jest przeznaczony do masowej sprzedaży.
Jest parę miejsc, z którymi współpracuje Pani również za granicą. Produkty Orska można znaleźć w jednym z najbardziej luksusowych butików w Mediolanie, a Pani biżuteria leży obok takich marek jak Stella McCarthney. Bazując na międzynarodowym doświadczeniu, jak oceniłaby Pani różnice w podejściu polskich i zagranicznych klientek?
W Polsce jesteśmy bardzo skandynawscy jeśli chodzi o design – surowi, minimalistyczni, bezpieczni, wybieramy srebro. Łącząc ze sobą biżuterię nie dopasowujemy jej kompleksowo – tej samej wielkość bransolety i naszyjnika, tylko staramy się kontrastować te rzeczy między sobą, szukamy kontrapunktu. Za granicą to wygląda zupełnie inaczej – wszyscy wiemy, że Włoszki nie mają ograniczeń jeśli chodzi o biżuterię i ten styl do nich pasuje. Jeśli chodzi o Niemcy to jesteśmy im stylistycznie bliscy – wynika to z podobnego klimatu, chociaż uważam, że Polki są odważniejsze. Moim zdaniem, jako Polacy przeszliśmy ogromny progres jeśli chodzi o to jak postrzegamy sztukę, biżuterię, modę – w jaki sposób zaczęliśmy się nią bawić. Styl Polaków zaczęło być widać, jesteśmy jacyś.
Jak często pojawiają się nowe kolekcje u Orskiej?
W mojej firmie kolekcji nie wprowadzam sezonowo, pojawiają się one co najmniej raz w miesiącu, a duże kolekcje 4 razy w roku. Jestem bardzo małą firmą, która bazuje na stałych relacjach. Nie mogę pozwolić na to, żeby klientka przyszła do mnie dwa razy w roku. Muszę dawać poczucie, że oferuję krótkie serie, które są unikatowe, pojedyncze i świeże. Nie jestem osobą, która czeka na zlecenie. Ja naprawdę projektuję codziennie.
Tym, co wyróżnia kolekcje Orskiej są materiały, z których Pani tworzy. Wykorzystuje Pani stare zegarki, zabytkowe monety, a nawet papier, pióra i liście bambusa.
Moja marka powstała z fascynacji materiałami. Używam starych przedmiotów, które oprawiam w swój minimalizm jubilerski, dlatego też zaczęłam specjalizować się w tzw. upcyclingu. Oczywiście kolekcje są bardzo różnorodne – wykorzystuje stare liny wyłowione na końcu świata, które przywożę sama w torbie, ale proponuję też rzeczy bardziej klasyczne, jak np. kolekcja REM, w której użyłam szkiców współczesnych rysowników.
Współpracuje Pani z wieloma znanymi osobami. Pani projekty noszą m.in. Sharon Stone, Andy MacDowell czy Meryl Streep. To dojrzałe kobiety, silne i zdecydowane ikony stylu. Z myślą o takich kobietach Pani projektuje?
Mam takie marzenie, które się sprawdza w przypadku Orskiej gdzie styl, który prezentuję poprzez swoje projekty to nie styl dedykowany jedynie silnym kobietom. Chciałabym, żeby marka miała wśród klientek młode dziewczyny i starsze kobiety, ale i też mężczyzn, bez żadnych podziałów. Nie chciałabym, żeby była to weryfikacja związana ze stanowiskiem, ale ze stwierdzeniem, czy ten styl jest dla ciebie czy nie.
Wspomniała Pani, że swoją ofertą chce trafiać do szerokiego grona odbiorców. Jak wygląda przedział cenowy?
Od 100 zł wzwyż. W kolekcji znajdują się produkty unikatowe kosztujące od 1200 do 1800 zł. Drobne projekty lub np. kolekcja, dzięki której wspieram fundację Heart 4 life to produkty w okolicach 100-150 zł. Rzeczy unikatowe są w moim butiku najdroższe, bo wymagają ogromnego nakładu energii, pracy i czasu spędzonego przy stole jubilerskim. Również biżuteria, która nie może zostać wdrożona do produkcji wiąże się z większymi kosztami.
A jak rynek biżuteryjny będzie się według Pani zmieniał w najbliższych latach?
Jest ogromna potrzeba, żeby na rynku pojawiła się świeża krew. Być może wielcy gracze będą korzystać z usług mniejszych firm, tak jak Kruk korzysta z Orskiej. Takich niezależnych projektantów jest coraz więcej. Nie widzę jednak żadnego zagrożenia, że nie będzie miejsca na rynku dla pojedynczych designerów jak i większych firm sprzedających biżuterię komercyjną.
Tagi:
