Była utalentowaną artystką dwudziestolecia międzywojennego. Ilustratorką, graficzką, malarką, projektantką zabawek oraz plakatów. Nazywana przez ówczesne społeczeństwo „Księżniczką Polskiego Malarstwa” czy „Boginką Słowiańską”. Kim była Zofia Stryjeńska?
Portret artystki
Urodziła się w 1891 roku w Krakowie, a zmarła w 1976 roku w Genewie. Większość swojego życia związała z Warszawą, choć wychowała się w krakowskim środowisku. W 1909 roku rozpoczęła naukę w prywatnej szkole Sztuk Pięknych dla Kobiet Marii Niedzielskiej w Krakowie. Dwa lata później, jako Tadeusz Grzymała kontynuowała naukę w monachijskiej ASP (nie przyjmowano wtedy kobiet). Pierwszym mężem Zofii został Karol Stryjeński, z którym zamieszkała w Zakopanem w latach 1921-1927. Pełnił on wówczas rolę Dyrektora Szkoły Przemysłu Drzewnego. Doczekała się trójki dzieci – dwóch synów i córki, które po rozstaniu z mężem wychowywała samotnie.
W 1918 roku została członkiem Warsztatów Krakowskich jako projektant zabawek i grafik. Działa także w grupie „Rytm” założonej w 1922 roku przez Eugeniusz Zaka, Henryka Kunę i Wacława Borkowskiego. Promowali oni idee klasycyzmu połączone z twórczym folklorem. Jej twórczość miała silny wpływ na sztukę lat 20 i 30 ubiegłego wieku. Hasła tego okresu to czyn, odrodzenie, życie, istnienie. W sztuce przejawiała się chęć powrotu do tradycji po wydarzeniach I wojny światowej i pędzie ku nowoczesności, postępowi technicznemu. Artyści korzystali z elementów neoklasycystycznych i folkloru góralskiego.
Najważniejsze prace i sukcesy
W środowisko artystyczne została wprowadzona przez męża. Z tego okresu pochodzą jej pierwsze obrazy – „Świt”, „Po burzy”, „Wykroty”. Malarka tworzyła także ilustracje do „Trenów” Jana Kochanowskiego. Jest autorką cyklu opowiadającym o bogach słowiańskich oraz „Młoda Polska Wieś”. W 1925 roku otrzymała nagrodę podczas paryskiej wystawy Sztuki Dekoracyjnej za ilustrację książkową, plakat, tkaninę, malarstwo ścienne. Brała udział w dekoracji statków „Batory” i „Piłsudski”. Jej twórczość cechowała się humorem i ironią – Zofia Stryjeńska nie lubiła ograniczeń. Wyróżniała się inteligencją, błyskotliwością oraz indywidualnym stylem artystycznym. Prywatnie była nieśmiała i zakompleksiona.
